Over

Erik Lindner (Den Haag, 1968) is dichter, romancier, essayist en vertaler. Hij debuteerde in 1996 met de dichtbundel Tramontane. De Bezige Bij gaf een aantal dichtbundels uit, Tong en trede (2000), Tafel (2004), Terrein (2010) en Acedia (2014), en in 2013 publiceerde hij daar de roman Naar Whitebridge. Na zijn overstap naar Van Oorschot publiceerde hij de dichtbundel Zog (2018) en de roman 51 manieren om de liefde uit te stellen (2021).

(foto: gezett.de)

De poëzie van Erik Lindner is vertaald in het Frans, waar de bundels Terrain (cipM, 2007, vertaling Kim Andringa & Éric Suchère), Un autostoppeur et son accident (Théâtre Typographique, 2018, vertaling Bénédicte Vilgrain) en Acedia (Vies parallèles, 2019, vertaling Emmanuel Requette) verschenen. In het Duits verscheen Nach Akedia (Matthes & Seitz, 2013, vertaling Rosemarie Still), een bloemlezing uit zijn eerste vier bundels aangevuld met nieuwe gedichten die uitgeroepen werd tot aanbeveling van de Deutsche Akademie für Sprache und Dichttung en het Lyrik Kabinett. In het Italiaans verschenen de bundels Fermata provvisoria (CFR Edizione, 2013) en Acedia (Gatomerlino, 2015), beiden in vertaling van Pierluigi Lanfranchi. In het Engels verschijnt september 2021 Words are the Worst (Vehicule Press / Signal edition, vertaling Francis R. Jones).

Erik Lindner begon in 1984 met het voordragen van poëzie. Hij nam deel aan diverse internationale literaire festival en was writer is residence in ondermeer Berlijn (het D.A.A.D. Berliner Künstlerprogramm), Montréal, Marseille, Parijs, Taipei en Athene.

Als poëziedocent is hij verbonden aan de Schrijversvakschool Amsterdam. Negen jaar werkte hij als adviseur en coördinator van het literaire programma aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht, Hij is oprichter van Terras, tijdschrift voor internationale literatuur en was redacteur van De Revisor. Eerder stelde hij programma’s samen in het Institut Néerlandais in Parijs.

Relevante artikelen:

‘Erik Lindner, of de rust van het oog’. Analyse door Johan Velter over de bibliofiele dichtbundel Hout (Druksel, 2021) en de roman 51 manieren om de liefde uit te stellen (Van Oorschot, 2021). 15 oktober 2021

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Quote-De-Moor.jpeg

Toespraak door Wiel Kusters met een analyse van de 51 manieren om de liefde uit te stellen (Van Oorschot, 2021). 30 september 2021

‘Voer voor filmfanaten’ door Lodewijk Verduin over 51 manieren om de liefde uit te stellen op het blog van Tirade. 1 augustus 2021

‘NIEUW: 51 manieren om de liefde uit te stellenop de Theaterboekhandel door Frans Strijards. 1 september 2021

‘Gedichten als documentaires’, bespreking van Zog door Ad Zuiderent op De Reactor. 17 april 2018

‘Erik Lindner: Zog‘ door Yvan de Maesschalck op MappaLibre. 3 maart 2018

‘De traagheidswet van de poëzie’, recensie door Andreas Langenbacher’ in Neue Zürcher Zeitung over Nach Akedia (Nederlandse vertaling) 27 juni 2014
Zonlicht op het pak’, recensie door Volker Sielaff in Tagesspiegel over Nach Akedia (Nederlandse vertaling) 30 mei 2014

‘Damp boven het asfalt’, recensie door Nico Bleutge in de Süddeutsche Zeitung over Nach Akedia (Nederlandse vertaling) 8 oktober 2013

‘Wat heb ik er mee te maken?’ Nawoord bij de bundel Nach Akedia. Ausgewählte Gedichte (Matthes & Seitz Verlag Berlin, 2013) door Ulf Stolterfoht. Nederlandse vertaling. september 2013

‘Formidabele bundel met waarnemingspoëzie’ door Menno Hartman over Terrein op Literair Nederland. 9 mei 2010

Analyse door Johan Sonnenschein in Nieuw Zuid #19, 2016, van de eerste drie dichtbundels

‘Alles gefilmd, zo lijkt het wel’, bespreking van Paul Demets van Tafel in De Morgen (met Engelse vertaling). 1 maart 2005

‘Het terugkerend hondje van de dichter‘, Arie van der Berg in NRC Handelsblad. 9 juni 2000

‘Met nagelvijl en bestek een boom omkappen; Paul Bogaert en Erik Lindner debuteren op niveau’. Geert Buelens in De Morgen. 20 maart 1997

‘Tramontane, een woord van een dichter’, Minne Buwalda in Post Perdu. 1996

Naar alle verschenen recensies.

Trivia:

Naar Bij wijze van biografie, tekst geschreven op verzoek van Nathalie Cousin die onder pseudoniem ‘Erica’ een almanak samenstelt over alle schrijvende Eriks en Erics op de wereld.